Salı akşamı saat 19.15'te Meclis'in kapısından girerken aynı gün açılış toplantısında bir yandan Devlet Bahçeli'nin Özgür Özel'e yönelik ağır sözlerini diğer yandan CHP'lilerin Cumhurbaşkanı Erdoğan salona girdiğinde ayağa kalktıkları görüntüleri düşünüyordum. Acaba resepsiyonda bu gelişmelerin yansımaları nasıl olacaktı? Bu sorunun cevabı salona girer girmez belli olmaya başladı. Bu arada Habertürk olarak başta Ankara temsilcimiz sevgili Fevzi Çakır olmak üzere kalabalık bir ekip...

Netanyahu'nun dünkü küstah konuşmasını dinlerken kahredici gerçeği bir kez daha fark ettim. Önümüzdeki hafta pazartesi birinci yılı dolacak olan Gazze'deki savaş başlarken can çekişen, iktidarda kalması pek de olası gözükmeyen, aylardır kendi sokaklarında protesto edilen bir başbakanken bugün İsrail'in yıllardır başaramadığı hedefleri birer birer yok eden, karşıtlarını dahi Lübnan'daki saldırılar ile susturmayı başaran bir isme dönüştü Netanyahu. Nasrallah'ın öldürülmesi ile kendi açısından...

Lübnan'daki gelişmeler Gazze'den sonra savaşın çok daha büyük bir coğrafyaya sıçrama olasılığını ciddi derecede artırdı ve İsrail'in pervasız saldırganlığını bir kez daha gösterdi. Ancak maalesef yine de Netanyahu Hükümeti'nin duracağı yok çünkü onu durduracak bir güç mevcut değil bu adaletten yoksun dünyada. Lübnan çok talihsiz bir ülke. Derin bir toplumsal ayrışma ve büyük bir otorite boşluğu var. Üzerine bir de ekonomik olarak iflas etmiş durumda. Acaba Hizbullah'a yönelik saldırılar...

Hizbullah'ın en önemli isimlerinden biri hatta ikincisi olduğu söylenen İbrahim Akil Beyrut'un güneyinde, Dahiye'de İsrail'in hava saldırısında öldürüldü. Havadan vurulan mahalle ve yerle bir olan binaların fotoğraflarına bakarken 18 yıl geriye gittim. 2006'da yine İsrail Lübnan'ı vuruyor ve yine Hizbullah'ın üssü kabul edilen Dahiye yerle bir ediliyordu. Ben de o savaşı Beyrut'ta takip eden muhabirlerden biriydim. O dönem Hizbullah'ın basın sözcüsü İbrahim Musavi ile bir röportaj için...

Dün bu köşede dünyanın diğer ucundan çok kıymetli bir ismin Narin'le ilgili yorum ve feryadını aktaracağımı yazmıştım. Günlerdir bu korkunç cinayete dair tartışmaları izlerken bir yandan da düşünüyorum... CSI tadında bir merak ve kovalama duygusunu bir kenara koyunca bu feci hadiseden bize ne ders çıkacak? Narin'den önce konuştuğumuz diğer acıları birleştirebilecek miyiz? Mesela Gazze'deki dram... Orada ölen çocuklar... Patlayan bombalar... Narin cinayeti yanı başımızdaki soykırım...

Günlerdir millet olarak Narin'le yatıyor, Narin'le kalkıyoruz. Ben hayatımın en zor ve tuhaf zamanlarından birinden geçerken izliyorum olanları, yapılan tartışmaları... Ülkece 8 yaşındaki Narin'in uğradığı vahşete karşı birleşmemizi çok kıymetli buluyorum. Öyle ya da böyle.. Herkes kendi dünya görüşüne göre ama bir şekilde sahip çıkıyor Narin'e. Şimdi önemli olan bunca tartışma ve odaklanmanın kalıcı bir zihniyet dönüşümüne ve caydırıcı yasal düzenlemelere evrilebilmesi... ...

(Narin'in acısı içimi kanatırken ve Türkiye'de onca şey yaşanmışken bugün sadece kendimi anlatacağım için sizden özür dilerim ama buna mecburum...) Siz hiç kaderinizi birkaç dakika içinde belirleyecek olan bir telefonu beklediniz mi? Ben bekledim. Öyle bir kez de değil. Sayısını artık unuttum. Perşembe sabahı hastanede gözlerimi açtığımda etrafım epey kalabalıktı. Ama hiç kimse ve hiçbir şey aşina değildi. Sesler vardı ama hiçbir karşılıkları yoktu... Uğultudan başka anlamı...

AK Parti'de 31 Mart'tan itibaren anlaşılır sebeplerle bir burukluk, bir enerji düşüklüğü var. Yenilenme, toparlanma sözleri veriliyor ancak yerel seçimin getirdiği sonuçlar moralleri epey bozmuş vaziyette. Kaldı ki üzerinden aylar geçmesine rağmen tatmin edici bir değişim görüntüsü de verilebilmiş değil. O nedenle son dönemde-kuruluş yıldönümü dahil- yaptıkları toplantılarda pek de bir coşku izi yok. O nedenle geçtiğimiz pazar sabahı İzmir'e doğru yola çıkarken benzer bir tablo ile...

Belediyelerin SGK'ya borçları meselesi gündeme geldiğinde CHP buna ciddi tepki göstermiş, bunu 31 Mart'ta kazanılan belediyelerin iktidar eliyle zayıflatılma hamlesi olarak yorumlamıştı. Açıkçası birçok belediyenin bu kadar ciddi borç içinde olması beni bu ülke ile ilgili ciddi bir hayal kırıklığına sevk ediyor. Belediye borcuna sadık değilse vatandaş nasıl olsun? Ancak bu bugünün meselesi değil. Ben de bu tartışmayı hem iktidarın muhalefeti sıkıştırma hamlesi hem de ekonomik olarak...

Cuma akşamı saat tam 19.30'da Hilton Bomonti'nin kapısından girerken otelin önünde upuzun bir resmi araç konvoyu ile karşılaştım. Hava, etkinliğin düzenlendiği saatlerde pek de yağışlı değildi ama İstanbul Valiliği yapılan uyarılara istinaden Galataport saat kulesinde planlanan 30 Ağustos Zafer Bayramı resepsiyonunu Şişli Bomonti'deki Hilton Otel'in balo salonuna almıştı. Kapıda uzun bir karşılama sırası olduğunu söyleyebilirim. Medya ve siyaset dünyasından fazla tanıdık sima yoktu ama...